“En heb je al een naam bedacht?” “Ja, TrainOffice.” “Hoe? “ “TrainOffice, met hoofdletter T en hoofdletter O”. Ik schreef de naam in de beslagen spiegel, het klinkt lekker. Dit is wat ik graag doe en het domein is nog vrij.
Al weer 5 jaar geleden heb ik de sprong in het diepe genomen. Ik kreeg als het ware de beruchte schop-onder-mijn-kont. Mijn werkgever besloot de vestiging in Nederland te sluiten en zo was ik na 12 jaar trouwe dienst mijn vaste baan kwijt. Ik was 39 en vond het tijd voor een recap, wat ga ik verder in mijn leven doen? Wat vind ik leuk? Is er werk in te krijgen? Is het reëel? Maar met de ondersteuning van een coach, ondersteuning van het UWV en het belangrijkste: Met al het vertrouwen van mijn man heb ik de keuze gemaakt, ik word zelfstandig ondernemer!
In theorie had ik het wel voor elkaar. Ik wist wat ik wilde, ik had een beetje rondgevraagd bij vrienden en er was wel behoefte naar. Ik mocht bij mijn oude werkgever nog een paar dagen per week blijven. Maar toen de datum 1 maart 2012 naderde en ik mijn laatste salarisstrookje had gehad, was het toch wel even slikken. Ik had echt het gevoel dat ik op een hele hoge duikplank stond en op de trap naar boven zag ik het helemaal zitten (ook wel spannend), maar eenmaal op de plank vroeg ik me toch ernstig af waar ik mee bezig was en of er niet een weg terug was.
Gelukkig heb ik nooit spijt gehad, natuurlijk heb ik ook weleens getwijfeld. Het is ook niet altijd gemakkelijk geweest, maar juist dat zou ik voorlopig niet meer willen missen. Het heeft me zeker rijk gemaakt! Rijk in ervaringen, rijk aan nieuwe mensen, rijk aan het gevoel zelf keuzes te kunnen maken. Naast het optimaliseren van kantoorautomatisering door mijn kennis en ervaring, heb ik ook geleerd om mijn boekhouding te doen, ik heb geleerd te netwerken, ik heb geleerd te kiezen.
Als zzp-er vind ik het zalig zonder personeel, maar dat wil niet zeggen dat ik alleen werk. Ik werk graag samen met concullega’s, ik werk graag samen met mensen die op dezelfde projecten werken en ook met mijn opdrachtgevers heb ik altijd hele goede contacten gehad. Dat ik elke keer afscheid moet nemen, is iets wat ik voor lief neem want het hoort erbij. Het is niet altijd leuk en er zijn klanten waar ik echt terug hoop te komen, gewoon om de mensen. Maar tegelijk maakt het variërende werk het ook leuk en spannend en zou ik dat niet willen missen.
Dank je wel alle lieve mensen die ik heb leren kennen, alle lieve mensen die me hebben geholpen aan werk, of in mijn werk, klanten, familie en vrienden. Om een paar bijzondere namen te noemen: Dank je wel mensen bij gemeente Veldhoven, NautaDutilh, Philips, Kwantum, Schakelring, Gemeente Best en mensen bij COA waar ik nu werk. Ook dank je wel Reflectit en Sandra Sip, we gaan nog veel samenwerken. En natuurlijk Dik, dank je wel voor je vertrouwen en geduld in mij, zonder jou was ik er nooit aan begonnen.
Leuk artikel Jessica! Je doet het hartstikke goed en wat heb ik veel van je geleerd!! Blijf vooral doorgaan 😉